NGPN-lid Inge den Heijer-Bodeutsch: “Haasten in de ochtend hoeft niet meer”

Twee jaar geleden nam Inge den Heijer-Bodeutsch afscheid van haar werkgever. Na een dienstverband van bijna twintig jaar ging ze met pensioen. ‘Ze zeiden dat ik veel vrije tijd zou krijgen, maar daar is weinig van terechtgekomen.’

Inge werkte als juridisch medewerker op het hoofdkantoor van GVB (Gemeente Vervoer Bedrijf) in Amsterdam. De eerste maanden na haar pensionering miste ze haar werk heel erg. ‘Ik hield van mijn werk en van mijn collega’s. Als juridisch medewerker was ik dagelijks bezig met het oplossen van problemen. En dan zit je ineens thuis en wordt er niets meer van je gevraagd. Je moet dan zoeken naar manieren om met anderen in contact te komen.’

Van werkende naar gepensioneerde
Gelukkig werkte Inge naast haar betaalde baan al als vrijwilliger en viel ze niet in een gat. ‘Ik heb de combinatie van betaald werk en maatschappelijk bezig zijn altijd leuk gevonden. Voor het oplossen van juridische vragen gebruikte ik mijn hersenen. Als vrijwilliger volgde ik mijn hart,’ vertelt Inge. Wat ook bijdroeg aan een soepele overgang van werkende naar gepensioneerde, is dat haar man nog werkt. ‘We staan tegelijk op. Zo behoud ik de regelmaat, maar zonder dat ik me hoef te haasten,’ lacht Inge.

Betaalde baan voor ouderen
Toen haar werk wegviel, zocht Inge eigenlijk een betaalde baan voor ouderen. Al gauw kwam ze erachter dat zulke banen niet bestaan. ‘Werkgevers willen om de een of andere reden niet betalen voor de inzet van ouderen. Dat is jammer, want zo laten ze veel know how en expertise liggen,’ vindt Inge. ‘Gelukkig bestaat er een netwerk als het NGPN, dat gepensioneerden op weg helpt.’

Vrijwilligerswerk
Inge zit onder andere in het bestuur van NOOM (Netwerk van Organisaties van Oudere Migranten) en ProFor. Beide organisaties maken zich sterk voor de minderheden in Nederland. ‘NOOM komt op voor de belangen van oudere migranten en ProFor helpt laaggeletterden mee te doen in de maatschappij,’ legt Inge uit. ‘Daarnaast ben ik taalcoach en leer ik anderstaligen hoe ze zich goed kunnen uiten in onze taal.’

Vrije tijd
Naast haar vrijwilligersjobs past Inge ook regelmatig op haar kleinkinderen. ‘Als ik een vergadering heb, stem ik dat altijd eerst af met mijn kinderen. “Moet je nou wéér weg. Je krijgt er niet eens voor betaald!”, grappen ze dan.’ Inge lacht: ‘Het houdt me van de straat.’ Als Inge niet werkt of oppast, leest ze veel. Ook dansen en reizen zijn favoriete bezigheden. ‘Reizen zouden we vaker samen willen doen. Maar dat kan pas als mijn man ook met pensioen is.’

Maatschappelijke verantwoordelijkheid
Haar gevoel voor verantwoordelijkheid en de behoefte anderen te helpen, kreeg Inge van huis uit mee. ‘Mijn ouders stonden altijd klaar voor anderen. Zo ben ik opgevoed. Als ik helemaal niets zou doen, zou ik vereenzamen. Anderen helpen hoort bij mij. De waardering die je krijgt, geeft zoveel voldoening.’

Inge drukt de (bijna) gepensioneerden dan ook op het hart: ‘Ga vrijwilligerswerk doen. Je ontmoet altijd gelijkgestemden. En zo ontstaan nieuwe vriendschappen. Wát je doet, wanneer en hoe vaak, dat bepaal je zelf.’ Volgens Inge kun je je op allerlei vlakken vrijwillig inzetten. En ook niet onbelangrijk: ‘De maatschappij heeft vrijwilligers hard nodig.’