NGPN-lid Ton Hoebe: “Ik heb een prachtig leven”

Na zijn pensionering zocht Ton Hoebe passend vrijwilligerswerk. Op eigen houtje iets vinden bleek lastig. Een flyer in zijn brievenbus attendeerde hem op het netwerk voor gepensioneerde professionals in Amsterdam Zuidoost.

Tijdens zijn loopbaan van 33 jaar als docent bij de Lerarenopleiding in Amsterdam heeft Ton alle fusies meegemaakt. “De Lerarenopleiding was een zelfstandige organisatie, maar ging in 1986 op in de Algemene Hogeschool Amsterdam,” vertelt Ton. “In 1993 kwam er een megafusie met de Hogeschool Amsterdam. Sindsdien heet de organisatie Hogeschool ván Amsterdam. Inhoudelijk bleef mijn werk hetzelfde,” vervolgt Ton, “maar ik werkte dus steeds voor een andere organisatie.”

Leren presenteren
Ton was werkzaam als logopedist en leerde de studenten netjes Nederlands spreken. Of zoals Ton het zegt: “Ik hielp ze van hun platte Amsterdamse accent af.” Naast logopedist was hij ook docent Wiskunde. “Later in mijn carrière ben ik workshops gaan geven over jezelf presenteren voor de klas. Dat is wat ik nu ook doe als vrijwilliger,” zegt Ton.

In kleine groepjes geeft Ton presentatielessen. “Voor een groot project in Amsterdam Zuidoost was de gemeente opzoek naar vrijwilligers voor het geven van voorlichting over obesitas. Om je werk als voorlichter goed te kunnen doen, moet je natuurlijk wel goed over komen voor een groep. En daar kwam mijn ervaring goed van pas.”

Waardering
Wat Ton vooral aanspreekt, is dat hij mensen tegenkomt van verschillende komaf. “Dat verbreedt je horizon echt. De laatste groep die ik had, bestond uit Surinaamse dames. Van te voren wist ik niet dat zij allen kampten met ernstige gezondheidsproblemen. De openheid waarmee ze daar over spraken raakte mij diep.”

Wat Ton ook goed doet, is de positieve feedback die hij krijgt na de workshops. “Ik krijg nu meer waardering dan toen ik nog werkte,” zegt Ton. “Het komt regelmatig voor dat de tijd om is, maar dat de deelnemers door willen gaan. Nou, dat heb ik op school nog nooit meegemaakt. Zodra het tijd was, peerde iedereen hem meteen.”

Zwitserlevengevoel
Ton kijkt met veel plezier terug op zijn werkende leven. Maar toen hij vervroegd met pensioen kon, heeft hij dat meteen gedaan. “Nooit meer vroeg op staan; dat klonk mij aangenaam in de oren. Nu plan ik afspraken in wanneer dat míj uitkomt en passen anderen hun schema daarop aan. Heerlijk toch?! Ik heb een prachtig leven. Dit is dus het Zwitserlevengevoel.”

“En zolang ik fit ben, blijf ik vrijwilligerswerk doen. Voor mij is dit een kans mezelf te blijven ontwikkelen. Maar ik vind het vooral belangrijk dat ik anderen ook echt help met mijn tips en adviezen. Ze maken er dankbaar gebruik van. Dat voelt goed.”