Team Venzo: Dorien Groeneveld

“Dankzij haar werd ik wie ik nu ben”

Dorien Groeneveld werkt sinds 2012 als bemiddelaar bij Venzo. Zij ziet en spreekt iedere vrijwilliger en haar doel is om vrijwillige inzet écht de moeite waard te laten zijn. Een verhaal over een vrijwilliger in de praktijk.

Door: redactie Venzo

“Toen ik haar ontmoette woog ze 34 kilo. Ze was nerveus, zat diep in de schulden en de zorgen groeiden haar boven het hoofd. Daar bovenop voedde ze in haar eentje twee kinderen op met wie het ook niet zo goed ging. En toch kwam ze bij ons langs om naar vrijwilligersmogelijkheden te informeren. Ik vroeg haar of ze er wel klaar voor was. Het leek me dat ze al zoveel om handen had. Ze gaf aan dat ze graag wat wilde doen, vooral om uit die vicieuze cirkel te komen. Dit was in 2013. Het leek mij goed om haar in te zetten bij evenementen en voorlichtingsbijeenkomsten. Zodat ze weer onder de mensen zou komen en zodat ze organisaties zou ontmoeten die voor haar misschien weer heel nuttig zouden zijn. Vervolgens kwam zij in contact met MaDi om aan haar schulden te werken. En ondertussen koppelde ik haar aan een professional van de Opvoedpoli, voor de nodige ondersteuning bij haar kinderen. In de tussentijd zette zij zich regelmatig als vrijwilliger in, bij gezondheidsmarkten en bij festivals als de Dag van 1000 culturen. Ze werd weer onderdeel van de samenleving en het mooie was dat ze zich ook steeds meer thuis voelde in haar eigen wijk. De jaren erna spraken wij elkaar afwisselend, het ene jaar meer dan het andere."

"Afgelopen juli ontmoette ik haar opnieuw tijdens een wijkzorgoverleg in Bijlmer Centrum. Alleen dit keer nam ze deel als professional en was ze juist niet de zorgvrager! Bij het voorstelrondje vertelde ze dat ze inmiddels bij een zorgorganisatie werkt voor wie ze cliënten bezoekt. ‘Dankzij Dorien ben ik geworden wie ik nu ben’, rondde zij haar verhaal af. Dat raakte me enorm. En binnenkort zien wij elkaar omdat zij via ons vrijwilligers wil werven!"

"Ik vind het fantastisch om te zien hoe vrijwilligerswerk een mens werkelijk verder kan brengen. Ik probeer bij intakegesprekken dan ook altijd te kijken naar wat de ander nodig heeft. Ik ben alert op signalen en probeer door te verwijzen naar andere organisaties als dit nodig is. Wij hebben zo’n groot netwerk en daar ga ik niet omheen als het nodig is. Voor mij is dit normaal.”