Vrijwilliger vertelt: Elsie

Deze week in Vrijwilliger Vertelt het verhaal van Elsie. Zij zet zich wekelijks in op een opvanglocatie voor uitgeprocedeerde asielzoekers.  

“Vijf jaar geleden kwam mijn moeder plotseling te overlijden. Het ene moment stond ze vol in het leven, 72 uur later was ze dood. Dat is voor mij een wake-up call geweest. Ik vroeg me af: wie ben ik, en wat wil ik? Ik zat in een relatie die nergens heen ging; na het werk kwam ik thuis en ging ik weinig naar buiten. Ik vond dat ik te weinig aan het leven was, en toen kwam ik een oproep tegen om vrijwilligerswerk te gaan doen. Het sprak me aan om iets voor de maatschappij te betekenen, dus ik heb mijn kans gegrepen.”

“Voor HVO-Querido heb ik wekelijks een avond tussen 17:00 en 21:00 uur gewerkt in een opvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers. Eten opscheppen, praatjes maken. Je ontmoet er zoveel mensen en hoort verhalen, ik hielp de asielzoekers met Nederlands leren of een potje kaarten. Er zat een jongen van 18 tussen die me een keer vroeg of ik wat extra eten op kon scheppen, omdat hij honger had. Mijn hart brak. Ik dacht: dit kon ook mijn kind zijn geweest.”

“Als ik het vrijwilligerswerk een keer moest overslaan, waren ze blij als ik er weer was. ‘We hebben je gemist’. Sommige vrienden vragen me: waarom doe je dat werk als je er geen geld voor krijgt? Maar niet alles draait om geld. De mensen die je helpt zijn zo blij en dankbaar, het geeft mij een goed gevoel als ik iets voor ze kan betekenen. Met Valentijnsdag kreeg ik een roosje van een van de asielzoekers. Ik schoot vol en zei: ‘Dit hoeft niet, jullie hebben ook niets’. Het is een klein gebaar, maar dat zal ik niet snel vergeten.”

Volgende maand komt weer een vrijwilliger aan het woord.